Later wordt je leven een plakboek,
maar nog lange niet.
Lees verder. Lees meer…
Boekje lezen
‘Ik weet zelf vaak niet wat ik precies voel, waarom zou ik het dan van jou kunnen verwachten? Het gebeurt me vaak pas weken, maanden of jaren later dat ik eindelijk besef wat ik precies voelde. Boeken helpen daarbij.
Ik lees nog steeds vooral voor herkenning.’
Lees verder. Lees meer…
Bij
‘Je wriemelt, kronkelt, miegelt en krielt. Ik klem je vast, flik de angel uit je huid. Het is een automatisme, hoewel ik dit nog nooit heb gedaan. Niet knijpen op het zakje! Informatie die onsamenhangend verzameld werd, flitst gebald door mijn hoofd. Gifzuigen?’
Het Proces
“‘Kijk!’ Je wijst. Je gunt me geen blik, blijft naar een onbestemd punt kijken, verdwijnt weer in gedachten, maar ik ben niet mee. Ik omklem het stuur wat steviger, raak gefrustreerd van het onregelmatige voortschrijden. Elke andere ouder zou blij zijn met een rustig kind, toch kan ik het niet laten. Ik tik opnieuw op je knie. ‘Wat zie je, jongen? Waarnaar kijk je?'”
Lees meer…
Stootoever
We moeten straks verhuizen. Ons huis staat op de stootoever. De rivier verandert niet en ik…
Lees meer…
De dingen
Een vriend vroeg me ooit tussen wijn en kater: ‘Die brieven van jou aan je zoon, zijn die een soort testament?’ Eerst schrok ik, omdat het woord testament voornamelijk aan de dood gelinkt is en ik ben niet van plan vlug te sterven, dus zei ik nee.
Lees meer…
Daar
We begonnen een nieuw jaar. Het is januari. De maand is genoemd naar de god Janus, god van begin en einde. Hij heeft twee gezichten. Een dat voortdurend het verleden in kijkt, het andere tuurt naar de toekomst.
Lees meer…
Superkracht
We spraken over hoe mooi ros haar is, hoe gelukkig wij er mee zijn, maar we hadden het ook over de jeugd en hoe moeilijk dat kan zijn. Zij had er niet zo’n last van gehad, zij had haar gouden laag pas op haar 12de gekregen en niemand had er moeilijk over gedaan, maar ze kende de scheldwoorden en pesterijen wel.
Lees meer…
Zee
Waarom ging ik naar de zee? Dat vroeg ik me af. Ik heb niets met de zee, dat weet je ondertussen al. Ze is leeg, grijs en produceert een monotone autostrade-klank.
Lees meer…
Foto
Een ruimte is nooit hetzelfde, toch stoppen we op een bepaald moment met ze te zien. De rommel, de gebroken tegel, vlekjes op de muur, het reflecterende licht op het veelvuldige stof dat rond dwarrelt terwijl je met de auto’s speelt. Ze worden een deel van onszelf.
Lees meer…
